منظومه ی شمسی
منظومه ی شمسی از نه سیاره بیش از60 قمرومیلیونها سِِیارک وستاره های دنباله دارتشکیل شده است.خورشید بزرگترین شیء منظومه در مرکز ان قرار دارد.جاذبه ی بسیار عظیم خورشیدانسجام منظومه ی شمسی را حفظ کرده وحرکت سیاره ها را کنترل میکند.
پیدایش یک منظومه ی نجومی
ستاره شناسان معتقدندخورشید حدود پنج میلیون سال قبل از توده ی بسیار عظیم گاز وغبار به نام سحابی خورشیدبه وجود امده است.وقتی سحابی خورشیدی شروع به کوچک شدن کرد گاز و غبار را بیش تر وبیش تر به مرکز خود جذب کردسپس داغتر شد وشروع به ایجاد یک کره ی مرکزی کرد این کره توسط قرصی از گاز و غبار که به دور آن میچرخید احاطه شده بود.فرایند هسته ای در کره ی مرکزی اغاز شد و
سر انجام خورشیدی که ما امروز به نور وحرارت آن وابسته هستیم ایجاد شد .
بیشتر موادی که از شکل گیری خورشید درقرص باقی می ماننددراخر به سیاره ها وقمرهای ان تبدیل شدند.
بین مریخ و مشتری صخره های زیادی بنام سیارک وجود دارندای صخره ها کمربند سیارک را تشکیل میدهند.
زاییده ی غبار
در منظومه ی شمسی توده غباری ست که می چرخدجاذبه ی داخل توده مواد رابه سمت مرکز میکشاند
جایی که واکنش های هسته ای خورشید اولیه ما را به وجود اورده اند.باقی مانده ی غبار به دور خورشید میگردد سپس به دور یکدیگر جمع میشوند تا نه سیاره ای را که به دور خورشید میگردند را شکل دهند.
